بعضی از زوج هایی که برای حل مشکلات جنسی به درمانگران مراجعه می کنند، در واقع انگیزه چندانی برای مشارکت در برنامه های درمانی پیشنهاد شده از سوی آنها ندارند. بلکه انگیزه اصلی آنها می تواند موارد زیر باشد: الف) گرفتن یک درمان جادویی (به ویژه نوعی قرص و شربت و آمپول) که توسط درمانگر تجویز می شود و زحمت زوجین را برای تلاش در جهت اصلاح امور کم می کند! ب) قرار دادن درمانگر در جایگاه یک داور یا قاضی جهت تعیین مقصر و میزان قصور! از نظر آنها کلینیک، جایی شبیه

اگرچه همواره تاکید داشته ام که مفهوم رابطه جنسی بین زوجین تنها به "نزدیکی" خلاصه نمی شود، ولی اگر منظور ما در این نوشته همین مفهوم اخیر باشد هم نمی توان برای آن هیچ حد و حدود مشخصی قائل شد. به شکل شایعی در کلینیک شاهد آن هستیم که زوجین در این خصوص سوءتفاهم ها و باورهای نادرستی دارند که به زدن برچسب هایی همچون بی رغبتی یا زیاده خواهی جنسی به طرف مقابل منجر می شود. اگر بخواهیم به مستندات پژوهشی مراجعه کنیم، مطالعه جمعیتی کینزی در اواخر دهه 40 و دهه 50 میلادی

سلام بنده از طرفداران پروپاقرص چندین و چندساله و قدردان زحمات بی‌منت شما هستم. درخواستی از شما دارم که لطفا با دانش و قلم شیوای خود درمورد این ویروس بسیار عجیب اظهارنظر فرمایید. ویروسی که معلوم نیست آیا حاصل دستکاری قدرتهای پلید شیطانی در جهان است که هر روز چیز جدیدی درمورد آن کشف می‌شود و باوجود پیشرفتهای علوم کامپیوتر و قدرت شبیه‌سازی و پردازش و ارتباطات سریع میان دانشمندان گاها پرمدعا هنوز که هنوز است هیچ خبری از درمان یا واکسن درستی از آن نیست.

مصرف انواع دخانیات، اعم از سیگار و پیپ و قلیان، عوارض جدی بر روی سلامت جنسی مردان و ن دارد. در کوتاه مدت، نیکوتین که ماده موثر اصلی در دود دخانیات است، اثر تنگ کننده عروقی دارد؛ لذا در شرایطی که در رابطه جنسی هم در ن و هم مردان نیاز به افزایش گردش خون سیستم تناسلی وجود دارد، چنین پدیده ای می تواند ایجاد اختلال کند. اما در دراز مدت اثرات دخانیات بر کارکرد جنسی به مراتب مخرب تر و پایدارتر است.

اگرچه مطالعه منتشر شده ای در سال 20 با شرکت 2304 زن و با استفاده از پرسشنامه نشان داد که میانگین زمان رسیدن به ارگاسم در ن، حین رابطه با شریک جنسی حدود 14 دقیقه است (و البته در اکثر آنها ااماً این تجربه طی رابطه واژینال اتفاق نمی افتد)؛ اما تعیین کننده های دیگری نیز وجود دارند که روی کمیت و کیفیت این تجربه اثرگذار هستند. از جمله: تعارض در روابط شویی : برای بسیاری از ن (و البته نه همه آنها)، رابطه جنسی نمادی از صمیمیت و یک تعهد متقابل است.

در پاسخ باید گفت که برای برخی از افراد چنین احتمالی وجود دارد. داروهای مهارکننده گیرنده بتا (اصطلاحاً بتابلاکر) و همچنین برخی داروهای مدر (دیورتیک) بالقوه می توانند میل جنسی را تا حدی کاهش دهند. البته نباید فراموش کرد که کاهش میل جنسی دلایل بسیار متعدد و گاه پیچیده ای دارد و حتی در افراد با فشارخون بالا نیز علل دیگر مرتبط با فشار خون بالا (مثلاً میزان تستوسترون یا هورمون مردانه پایین) باید مد نظر درمانگر باشد.

علائم این بیماری به علت آسیب به غلاف میلین اعصاب، در سیستم عصبی مرکزی ایجاد می شود. وقتی این غلاف (همچون روکش سیم های برق در یک کابل) آسیب می بیند، تبادل اطلاعات بین عصب ها دچار مشکل می شود. به همین دلیل برخی پیام های عصبی بین مغز و سایر نقاط بدن دچار تاخیر شده یا به مقصد نمی رسند. بخشی از این پیام ها ممکن است برای داشتن یک کارکرد جنسی مناسب، اهمیت زیادی داشته باشند. زمانی که فرد از نظر جنسی برانگیخته می شود، مغز پیام های آماده باش را به اندام های جنسی